Dziś seter irlandzki pełni głównie rolę psa towarzyszącego. Jednak zaleca się, aby przyszły właściciel nie ulegał urokowi pięknej sylwetki i łagodnego charakteru tych psów, pamiętając o ich wrodzonym instynkcie myśliwskim.
Pochodzenie setera irlandzkiego nie jest dokładnie znane. Już w średniowieczu widziano psy o długiej sierści towarzyszące sokolnikom w polowaniach. Przodkowie tych psów pochodzili z obszarów dzisiejszej Francji, Hiszpanii, Irlandii, Niemiec i Szkocji. Zarówno setery, jak i spaniele mają wspólnego przodka, którym był wyżeł używany do polowań na przepiórki. Natomiast seter irlandzki wywodzi się od psa legawy, zwanej setting spanielem, która zbliżała się do ptaków ukrytych w zaroślach i siadała przed nimi, umożliwiając myśliwym podjęcie akcji.
W XVIII wieku rodzina de Freyne sprowadziła spaniele bretońskie z Francji do Irlandii i skrzyżowała je z miejscowymi spanielami, welsh springer spanielem, foxhoundem, posokowcem i pointerem. Po krzyżowaniu z pointerem setery zyskały szlachetny wygląd, zwinność, szybkość i zdolność do tropienia górnym wiatrem.
Początkowo były nazywane "czerwonymi psami" (modder rhu). Twórca rasy, Artur French, który prowadził hodowlę w French Park od 1793 roku, przyczynił się do wykształcenia setera irlandzkiego. W 1803 roku pojawiła się pierwsza wzmianka o tej rasie w magazynie "A Veteran Sportsman". W 1860 roku setery irlandzkie zostały zaprezentowane na wystawie, a w 1882 roku w Dublinie powstał Klub Setera Irlandzkiego. W 1886 roku zatwierdzono pierwszy wzorzec rasy. Klub opublikował "Styl pracy rasy" w 1998 roku, który razem z wzorcem stanowi podstawę oceny wyglądu i zdolności użytkowych seterów.
Seter irlandzki w Polsce
Pierwsze setery irlandzkie pojawiły się w Polsce na przełomie XIX i XX wieku. W okresie międzywojennym działał w Warszawie klub setera, którego prezesem był mecenas Bazyli Przychodźko. Podczas II wojny światowej większość psów tej rasy zginęła. Po wojnie znaczący wpływ na rozwój rasy miały psy Wendower Mister i suka Polink Soar Eala z linii hodowlanych angielskich, podarowane Związkowi Kynologicznemu przez płk. Stanisława Nowickiego.
Ze względu na długie i stosunkowo ciężkie uszy, setery irlandzkie są podatne na infekcje bakteryjne i grzybicze. Dlatego konieczne jest regularne sprawdzanie stanu uszu, usuwanie zbędnych włosów wewnątrz małżowiny oraz przycinanie sierści za nimi. Szczenięta i psy spędzające dużo czasu w polu mogą często doświadczać zapalenia spojówek. Ponadto, ze względu na głęboką klatkę piersiową, setery irlandzkie mogą być podatne na rozszerzenie i skręt żołądka.
Czasami u tej rasy występuje dysplazja stawów biodrowych. Seter irlandzki może również być podatny na wady ustawienia powiek, takie jak ektropium (wywinięcie) i entropium (podwinięcie), a także postępujący zanik siatkówki (PRA). Rzadziej występują CLAD (zespół zaburzonego przylegania leukocytów), niedoczynność tarczycy, padaczka, rozszerzenie przełyku, choroby nowotworowe i problemy kardiologiczne.
Seter irlandzki dobrze radzi sobie z deszczem i wilgocią. Świetnie znosi mrozy, ale nie powinien przebywać na zewnątrz przez długi czas. W okresie śnieżnym zaleca się smarowanie łap wazeliną oraz przycinanie sierści między palcami i na opuszkach, aby uniknąć utrudnień w poruszaniu spowodowanych lodowymi kulami. Podczas upałów letnich ważne jest zapewnienie psu dostępu do wody i unikanie długiego przebywania na słońcu. Intensywne spacery najlepiej planować wcześnie rano lub późnym wieczorem.
Początkowo Setery irlandzkie zostały wyhodowany do polowania na ptactwo, takie jak bażanty, kuropatwy i kaczki. Nie dziwi więc fakt, że mają znakomity węch, są niezmordowane i metodyczne w swojej pracy. Obecnie są często traktowane jako psy do towarzystwa, ale nadal można z nimi uprawiać różne sporty, takie jak agility czy dogtrekking. Psiaki te podlegają próbom pracy, które sprawdzają ich umiejętności myśliwskie.
znudzony może niszczyć rzeczy
silny instynkt łowiecki
wymaga regularnej pielęgnacji
wierny opiekunowi
chętny do nauki
przyjacielski dla ludzi
aktywny
lubi zabawę z dziećmi
Seter irlandzki to pełen radości życia i wesoły pies. Jest energiczny, pozytywnie nastawiony i zachowuje młodzieńczą werwę nawet w późnym wieku. Ważne jest, aby zapewnić mu bliski kontakt z właścicielem i unikać zostawiania go samego przez długi czas, ponieważ może to prowadzić do niewłaściwego zachowania, nadmiernego pobudzenia i zniszczeń.
Seter irlandzki świetnie dogaduje się z dziećmi i szybko nawiązuje relacje z nimi. Jednak należy uważać, aby nie przewrócił małych dzieci swoją energią. Setery są przyjaźnie nastawione do ludzi i raczej nie sprawdzają się jako psy stróżujące. Są tolerancyjne wobec innych zwierząt domowych, chociaż mogą polować na obce zwierzęta, dlatego lepiej prowadzić je na smyczy w mieście.
Seter irlandzki to pies o silnym instynkcie myśliwskim. Może zainteresować się tropem i ruszyć przed siebie, dlatego ważne jest kontrolowanie go na spacerach, szczególnie w terenie zabudowanym. W domu może wydawać się spokojny, ale potrzebuje codziennej aktywności, takiej jak bieganie czy pływanie.
Seter irlandzki jest bystry, chętnie wykonuje polecenia, ale wymaga konsekwencji, cierpliwości i motywacji. Lekcje posłuszeństwa należy zacząć od najmłodszych lat, skupiając się na nauce przywołania. Zaleca się unikanie szkolenia w ruchliwych miejscach na początku, skupiając się na krótkich sesjach i różnorodnych ćwiczeniach.
Seter irlandzki (często kojarzony z reklamy karmy dla psów Chappi), ze względu na swoją urodę, jest popularny jako pies rodziny. Jednak potencjalni właściciele powinni pamiętać o potrzebach związanych z instynktem myśliwskim rasy. Nie trzeba mieć dużej wprawy w wychowywaniu psów, ale konsekwencja i aktywny tryb życia są kluczowe.
Jeśli chodzi o setera irlandzkiego, najlepszym wyborem będzie obroża półzaciskowa lub dobrze dopasowane szelki typu guard (ale zaleca się ich zdjęcie w domu, aby nie wycierały sierści) oraz solidna smycz. Długie linki treningowe na spacerze zapewnią psu swobodę i ułatwią naukę posłuszeństwa.
Seter irlandzki z pewnością doceni sznurkowe zabawki oraz naturalne gryzaki wołowe lub cielęce. Klatka transportowa okaże się użyteczna zarówno podczas wystaw, jak i podczas wyjazdów wakacyjnych.