Owczarek niemiecki to jedna z najbardziej popularnych ras psów na świecie, znana ze swojego inteligentnego i posłusznego charakteru. Jest to pies pracujący, pierwotnie hodowany do pracy na pastwiskach, ale dzisiaj często wykorzystywany jako pies policyjny, ratowniczy, czy też jako pies rodzinny.
Początki rasy sięgają końca XIX wieku, kiedy to w Niemczech powstały pierwsze organizacje hodowlane mające na celu rozwinięcie psów pasterskich o wysokich umiejętnościach. Przez lata selektywnego hodowlania wyodrębniono rasę, znaną ze swojej inteligencji, wszechstronnych umiejętności i silnego instynktu ochronnego.
Owczarki niemieckie początkowo były hodowane głównie jako psy pasterskie, wykorzystywane do stróżowania i pilnowania owiec. Jednak z biegiem czasu ich wszechstronne zdolności, inteligencja i posłuszeństwo zwróciły uwagę na inne dziedziny pracy, takie jak policja, wojsko i ratownictwo.
Podczas obu światowych wojen, owczarki niemieckie pełniły ważną rolę jako psy wojskowe i policyjne. Były wykorzystywane do zwiadu, poszukiwania i ratowania ludzi oraz do ochrony obiektów.
Po II wojnie światowej rasa stała się popularna również jako pies towarzyszący i rodzinny. Owczarki niemieckie zdobyły sławę dzięki swojej silnej więzi z właścicielem, lojalności i zdolności do pracy. Są też często wykorzystywane w psich sportach, takich jak obedience czy agility.
Współcześnie owczarek niemiecki jest jedną z najbardziej popularnych i cenionych ras psów na świecie. Ze względu na swoją inteligencję, odwagę, wszechstronne zdolności i posłuszeństwo, nadal jest szeroko stosowany w roli psa służbowego, policyjnego, wojskowego, ratowniczego oraz jako doskonały pies towarzyszący i rodzinny.
Są to psy odporne, dobrze znoszące nawet niższe temperatury. Niestety, dość często diagnozuje się u nich dysplazję stawów biodrowych i z tego względu muszą mieć prześwietlane stawy biodrowe, aby mogły być dopuszczone do dalszej hodowli. Dysplazja biodrowa występuje na poziomach od A do E, przy czym A oznacza stawy wolne od dysplazji, natomiast E to ciężka dysplazja. Aby owczarek zdobył uprawnienia hodowlane, musi mieć stawy na poziomie A lub B. Oprócz tego psy te są podatne na zapalenia uszu, spojówek i problemy żołądkowo-jelitowe (rozszerzenie i skręt żołądka). Niekiedy chorują też na osteochondrozę, młodzieńcze zapalenie kości czy choroby trzustki.
Żywienie
Owczarki, jak z resztą wszystkie psy, powinno się karmić odpowiednio zbilansowaną karmą wysokiej jakości. Dobrze sprawdzą się karmy przeznaczone specjalnie dla dużych ras, z dodatkiem glukozaminy i chondroityny, które wpływają na regenerację tkanki chrzęstnej stawów. Należy też brać pod uwagę ich wrażliwy przewód pokarmowy, dlatego lepiej nie eksperymentować z karmami, a ewentualne zmiany wprowadzać bardzo powoli i stopniowo. Ze względu na tendencję do występowania skrętów jelit, owczarkom powinno się podzielić dzienną dawkę karmy na co najmniej dwie porcje, przykładowo rano i wieczorem, a także zapewnić im odpoczynek po posiłku.
Pielęgnacja
Sierść owczarków nie wymaga specjalistycznej i skomplikowanej pielęgnacji, wystarczy w miarę możliwości regularnie ją czesać, a w okresie linienia wyczesywać obfity podszerstek specjalnie do tego przeznaczonymi zgrzebłami. Psy w odmianie długowłosej powinno się czesać nieco częściej, aby nie doprowadzić do skołtunienia sierści i powstawania dredów. Kąpiemy je jedynie w miarę potrzeby, w lecie, natomiast w okresie jesienno-zimowym wystarczy spłukać błoto wodą bez używania szamponu. Oczywiście należy pamiętać też o regularnym przycinaniu pazurów, profilaktyce przeciw odkładaniu kamienia nazębnego oraz o kontroli stanu uszu, mających tendencję do zapaleń.
Owczarki niemieckie wyhodowano jako psy mające pomagać przy wypasie owiec, a ich charakter doskonale się do tego nadawał. Zadaniem tych psów nie było zaganianie owiec w konkretne miejsce, lecz raczej utrzymywanie ich z dala od lasów i obsianych pól. Ich temperament i obronne predyspozycje szybko zostały zauważone i wykorzystane – owczarki stały się jednymi z najpopularniejszych psów służbowych, policyjnych. Świetnie sprawdzają się jako psy tropiące, lawinowe, gruzowiskowe, wyszukując zaginionych ludzi, a także wykrywając narkotyki, materiały wybuchowe czy łatwopalne. Przedstawiciele tej rasy dobrze radzą sobie też w psich sportach takich jak obedience, agility, flyball czy tropienie sportowe.
bardzo silne
obficie linieją
potrzebują dużo aktywności fizycznej i umysłowej
wszechstronne
inteligentne
oddane człowiekowi
Owczarki niemieckie to jedne z najpopularniejszych psów i nic w tym dziwnego, bo to niesamowicie wszechstronna rasa. Są zrównoważone, zdecydowane, o silnym charakterze, ale jednocześnie łagodne i przywiązujące się do swojego właściciela. Jak na psy owczarskie przystało, to wyjątkowo odważne i czujne zwierzęta, które bardzo szybko się uczą. Dzięki temu z powodzeniem służą w policji, a ich nieufność wobec obcych czyni z nich świetnych stróży. Równie dobrze spisują się w roli psów do towarzystwa, bo są lojalnymi przyjaciółmi wobec swoich ludzkich rodzin, co jednak sprawia, że źle znoszą samotność i nie powinny być zostawiane same sobie, zamknięte w kojcu czy na podwórku przez cały dzień. Potrzebują dużo aktywności zarówno fizycznej jak i psychicznej. Nie wystarczy im wybieganie się za piłką, bo jak każdy owczarek uwielbiają pracować z człowiekiem.
Są to psy inteligentne, spostrzegawcze i szybko się uczące, ponadto uwielbiające pracę z człowiekiem. Jako że mają dość twardy charakter, naukę podstawowych komend dobrze jest zacząć już od szczeniaka, aby wyrosły na inteligentne zwierzęta bez problemów behawioralnych. Potrzebują one rygoru, aby nie „weszły na głowę” właścicielowi, jednak nie znaczy to, że powinno się szkolić je metodami awersyjnymi, które w większości sprawiają, że pies zwyczajnie zaczyna się bać opiekuna. W przypadku takich psów jak owczarki może to doprowadzić do późniejszych niekontrolowanych wybuchów niepożądanych zachowań, spowodowanych frustracją.
Owczarki, jako psy użytkowe, podlegają próbom pracy, zatem aby mogły uzyskać uprawnienia hodowlane muszę spełnić dodatkowe wymogi: zdać przegląd hodowlany z testami psychicznymi, oraz (tylko w przypadku samców) szkolenie IPO na poziomie minimum V. IPO to egzamin obronny, który składa się z trzech dyscyplin – tropienia, posłuszeństwa oraz obrony. Egzamin ten ma cztery poziomy: V, z niemieckiego Vorstufe – „wstępny”, a także wyższe stopnie trudności oznaczone kolejno cyframi 1, 2, 3.
Ze względu na mocny charakter przekładający się na spore wymagania szkoleniowe, owczarki nie są najlepszym pomysłem na pierwszego psa. Opiekun powinien być konsekwentny, mający wiedzę o wychowaniu psów, a do tego być dość aktywny i chętny na poświęcenie psu więcej czasu niż tylko na wychodzenie na szybkie spacery. Psy te nadają się zarówno do domu z ogrodem jak i mieszkania, oczywiście o ile zapewni się im odpowiednią dawkę zajęć umysłowych i ruchu.
Ze względu na energiczność, zalecane są szelki typu guard, które nie będą krępować ruchów psa. Wystarczająca będzie też zwykła obroża na klamrę. Aby zapewnić psu możliwość w miarę swobodnego węszenia, polecana jest smycz przepinana, o długości przynajmniej trzech metrów.
Dla dorosłego owczarka niemieckiego szelki w r. L/XL i obroża w rozmiarze L z taśmą o szerokości 35 mm powinny być odpowiednie, jednak zawsze dobrze jest najpierw dokładnie zmierzyć swojego psa.