Berneński pies pasterski to osobnik, który bardzo szybko przywiązuje się nie tylko do właściciela, ale także do jego rodziny, szczególnie dzieci. Pies ten nie da posiedzieć swojemu pany na kanapie. W jego żyłach płynie gorąca krew, dlatego jest bardzo czujny i spostrzegawczy. Jego zaletą jest to, że choć jest dobrym stróżem, nie hałasuje zbyt mocno.
Przodków Berneńskiego Psa Pasterskiego upatruje się w starożytnych molosach. Prawdopodobnie to one dotarły na tereny dzisiejszej Szwajcarki wraz z rzymskimi legionami, czego dowodem miała być gliniana lampka odkryta przez archeologów. To na niej widniał wizerunek psa o długiej sierści i z podwiniętym ogonem.
W Polsce pierwszy pies tej rasy pojawił się w 1979 roku. Była to suczka Alona, która została sprowadzona z Cech przez Danutę Lonc. Suczka swoje pierwsze potomstwo wydała na świat w 1981 roku, jednak psy te nie miały większego znaczenia na rozwój tej rasy w naszym kraju.
Jest to pies, który znosi zmieniające się warunki atmosferyczne. Zazwyczaj nie przeszkadza mu śnieg, deszcz, czy mróz, jednak warto mieć na uwadze, że długo utrzymująca się w powietrzu wilgoć i zimno mogą spowodować problemy zdrowotne psa.
W czasie upałów pies powinien mieć zapewniony chłodniejsze miejsce w cieniu oraz stały dostęp do wody. W ciepłe dni na długie spacery najlepiej wychodzić rankiem lub wieczorem, kiedy jest chłodno.
Psy tej rasy żyją przeciętnie od 8 do 10 lat, choć wiele czworonogów nie osiąga nawet tego standardu. Jest to związane z podatnością psów na choroby nowotworowe, których konsekwencją jest przedwczesna śmierć czworonoga.
Poza chorobami nowotworowymi u psów może dojść także do dysplazji stawów biodrowych, dlatego u zwierząt hodowlanych wymaga się prześwietlenie bioder. Dopuszczalne wyniki to A, B, C. Rzadko, ale zdarzają się także choroby oczu. U niektórych osobników może dojść także do rozszerzenia i skrętu żołądka, stanów zapalnych uszu i alergii na różnych podłożach. Może pojawić się także epilepsja oraz DM — choroba niszcząca rdzeń kręgowy.
Pierwsze egzemplarze Berneńskiego Psa Pasterskiego wykorzystywano jako psa gospodarskiego. Jego głównym zadaniem było pilnowanie bydła oraz ciągnięcie wózków z mlekiem i różnymi wyrobami. Obecnie psy te traktowane są jako pupile rodziny. Niektóre osobniki doskonale sprawdzają się w dogoterapii.
mają skłonności do tycia
mocno linieje
przyjacielski
wesoły
idealny pies rodzinny
inteligentny
lubi dzieci
tolerancyjny dla innych psów i zwierząt domowych
Rasa ta to psy zrównoważone, towarzyskie i bardzo wesołe. Choć w młodym wieku jego żywiołowość może dać w kość właścicielowi, warto pamiętać, że im starszy tym staje się bardziej stateczny.
Jego cechą charakterystyczną jest mocne przywiązanie do właściciela. Berneński pies pasterski potrzebuje z nim bliskiego kontaktu, dlatego pamiętaj, aby nie zostawiać go w samotności na długie godziny. Psy tej rasy nie powinny być trzymane w kojcach. Najszczęśliwsze będą, jeśli pozostawisz im do dyspozycji cały ogród i dom.
Psy tej rasy zazwyczaj chętnie podporządkowują się człowiekowi, jednak warto mieć na uwadze, że to suki są bardziej nakierowane na współpracę z człowiekiem. Samce cechuje duża pewność siebie, co oznacza, że mogą nie być tak posłuszne.
Berneński pies pasterski dzięki swojej czujności i spostrzegawczości jest w stanie chronić posesję właściciela. Jeżeli nie zna osoby, która przybywa gości, może zachowywać wobec niej dystans, jednak będzie ich akceptował, jeśli zobaczy, że właściciele ich tolerują. Ze znajomymi wita się radośnie i serdecznie.
Psy te doskonale dogadują się z dziećmi w każdym wieku. W związku z ich dużymi rozmiarami nie należy zostawiać ich z najmłodszymi. Mogą bowiem niechcący przewrócić dziecko. Maluchy nie powinny także wychodzić z nimi same na spacery. Są cierpliwe i wyrozumiałe.
Berneński pies pasterski nie ma problemu z pojawieniem się w jego otoczeniu innych zwierząt domowych. Czasami jednak zdarzają się wyjątki. Określone zachowania są jednak wynikiem złego wychowania pupila, a nie wadliwej psychiki.
Przedstawiciele tej rasy są pasami aktywnymi i energicznymi. Kochają ruch, jednak nie są wyczynowcami. Dlatego warto zabierać go na długie piesze wędrówki. Bieg przy rowerze raczej nie sprawdzi się w tym przypadku. Dorosły osobnik potrzebuje kilku godzin spaceru dziennie. Jeżeli będzie miał za mało ruchu, może niszczyć przedmioty w domu lub kopać doły w ogrodzie.
Decydując się na tego psa musisz liczyć się także z tym, że może on pogonić za kotem lub innym zwierzęciem, a także zbierać odpadki.
Psy te są inteligentne i skłonne do pracy z ludźmi. Szybko się uczą i chętnie wykonują ćwiczenia. Podczas szkolenia trzeba być konsekwentnym i systematycznym. Psy bez wahania wykonują polecenia, jeśli będą odpowiednio motywowane. Smakołyk czy pochwała, a także zabawa z właścicielem to dla nich najlepsza nagroda. Pamiętaj także, że stanowczość nie oznacza ostrego traktowania. Jeśli pies poczuje się nieswojo, straci do Ciebie zaufanie.
Szczenięta powinny być traktowane serdecznie, jednak należy pamiętać, że nie można im na wszystko pozwalać. Brak zasad spowoduje, że w późniejszym czasie nie będą słuchały swojego pana. Istotne jest zatem, aby jak najwcześniej zacząć naukę posłuszeństwa oraz socjalizacji. Maluch powinien jak najczęściej przebywać w ruchliwych miejscach, gdzie może poznać ludzi i inne zwierzęta. Dobrym pomysłem mogą okazać się zajęcia w psim przedszkolu.
Berneńczyk ze względu na to, że bardzo lubi dzieci idealnie sprawdzi się jako pies rodzinny. Potrzebuje też opiekuna, który charakteryzuje się konsekwencją w wychowaniu. Psy tej rasy powinny mieć dostarczaną odpowiednią dawkę ruchu, przy zaspokojeniu tej potrzeby nie ma znaczenia czy pies będzie mieszkał w domu z ogrodem, czy w mieszkaniu.
Dla dorosłego Berneńczyka polecamy szelki typu guard z szerokiej taśmy 35mm w rozmiarze XL, które nie będą krępować ruchów psa. Wystarczająca będzie też zwykła obroża na klamrę. Aby zapewnić psu możliwość w miarę swobodnego węszenia, polecana jest smycz przepinana, o długości przynajmniej trzech metrów i szerokości taśmy 25mm z dużym karabińczykiem.
PS. (Pomimo naszego doświadczenia, zawsze dobrze jest dokładnie zmierzyć swojego psa przed wyborem rozmiaru :) ).